زخم‌های مقاوم به درمان، زخم‌های سطحی قرنیه هستند که به صورت کامل التیام نمی‌یابند و تمایل به عود دارند. زخم‌های مقاوم به درمان معمولاً در بیماران دیابتی دیده می‌شوند و اغلب هر دو چشم را درگیر می نماید. زخم قرنیه مقاوم به درمان، ممکن است زمان طولانی را برای التیام سپری کند.

درمان: یک از داروهای موثر برای درمان زخم های مقاوم به درمان قرنیه، استفاده از قطره های سرم اتولوگ و یا E-PRP است که با تشخیص و تجویز پزشک تهیه و در اختیار بیماران قرار می گیرد. در موارد پیشرونده یا زخم‌هایی که بهبود نمی‌یابند، ممکن است برای حفظ چشم نیاز به انجام پیوند قرنیه باشد.

کراتوکنژنکتیویت به معنی التهاب همزمان قرنیه و ملتحمه (سفیدی) چشم می باشد. این بیماری می تواند ناشی از عوامل حساسیت زا باشد که به آن بیماری ورنال (حساسیت بهاره) گفته می شود و یا در اثر خشکی ناشی از بیماری های روماتیسمی مانند شوگرن (سیکا) باشد و یا از عوارض احتمالی سندرم استیون جانسون (حساسیت دارویی) باشد.

درمان: استفاده از قطره تاکرولیموس موضعی در درمان موارد مقاوم به درمان انواع کراتوکنژنکتیویت کاملا موثر و بی‌خطر بوده و استفاده از این دارو قبل از این که التهاب طولانی‌مدت منجر به آسیب دائمی و غیرقابل برگشت سطح چشم وکدورت قرنیه شود و آسیب ناشی از استفاده مکرر از کورتون ایجاد گردد توصیه می‌شود.

خشکی چشم یکی از بیماری های شایع چشم که به علت کاهش ترشح اشک و در نتیجه کمبود رطوبت در سطح چشم ایجاد می‌شود. این وضعیت می تواند سبب تحریک و التهاب سطح چشم و حتی زخم قرنیه شود. برخی عوامل نظیر افزایش سن، مصرف برخی داروها، کار مداوم با رایانه و گوشی همراه، برخی بیماری های مثل شوگرن و عمل لیزیک در ایجاد خشکی چشم نقش دارند. احساس خشکی و چسبندگی پلک ها، سوزش، درد، ریزش اشک، احساس وجود جسم خارجی در چشم، حساسیت به نور و خستگی چشم از نشانه های ابتلا به خشکی چشم است.

درمان: درمان متداول خشکی چشم استفاده از قطره های اشک مصنوعی، استفاده از قطره های کورتون و یا جراحی بستن مجاری اشکی است که در بهترین حالت صرفا علائم بیماری کنترل شده و در صورت قطع دارو علائم بر می گردند. امروزه استفاده از قطره های E-PRP و سرم اتولوگ، علاوه بر مرطوب نگه داشتن سطح چشم، موجب کاهش التهاب و بهبود عملکرد غده های اشکی شده و بهبود عملکرد طبیعی غده های اشکی را در پی دارد. لازم به ذکر است که این قطره ها بر خلاف قطره های اشک مصتوعی فاقد مواد نگهدارنده بوده و به همین دلیل عوارض حساسیتی ناشی از مواد نگهدارنده را در سطح چشم ایجاد نمی کنند.

قرنیه لایه شفاف جلوی چشم است که در صورت آسیب شدید نیاز به تعویض دارد. برای پیوند، جراح قرنیه آسیب دیده را برداشته و آن را با قرنیه اهدایی سالم جایگزین می کند. قرنیه جدید مربوط به افرادی است که در زمان مرگ این بافت را اهدا کرده اند. پس از پیوند قرنیه، تا مدتی چشم بیمار ملتهب و دردناک است و پزشک برای کنترل عوارض پیوند، قطره های چشمی متفاوتی را تجویز می نماید.

درمان: از آنجا که قرنیه فاقد عروق خونی است، روند بهبودی آن کند خواهد بود و استفاده از قطره E-PRP می تواند این نقص را جبران کرده و روند بهبودی و ترمیم بافت پیوندی را تسریع نماید. از سوی دیگر، حدود 10% بیماران با واکنش رد پیوند قرنیه جدید مواجه می شوند که با مصرف قطره های چشمی سرکوب کننده سیستم ایمنی برگشت پذیر است. یکی از قطره های بدون عارضه و بسیار موثر که جزو خانواده کورتون ها نبوده و می تواند مشکل رد پیوند را مرتفع نماید، قطره چشمی تاکرولیموس است.

لیزیک (LASIK) نوعی عمل اصلاح بینایی با لیزر است که جهت درمان دید نزدیک، دور و یا آستیگمات مورد استفاده قرار می گیرد. این عمل در برخی بیماران عوارض شایعی همچون خشکی چشم و خراشیدگی قرنیه را به همراه دارد.

درمان: با اینکه ممکن است بیمار احساس خشکی چشم نداشته باشند، اما خشکی چشم اتفاق خواهد افتاد. پزشک برای جلوگیری از عفونت و التهاب، و همچنین مرطوب نگه داشتن چشم، قطره های چشمی برای بیمار تجویز خواهد کرد. امروزه استفاده از E-PRP و سرم اتولوگ به منظور کاهش التهاب، ترمیم خراشیدگی و همچنین رفع خشکی و تامین ویتامین ها و مواد مغذی سطح چشم، توسط اغلب پزشکان متخصص چشم توصیه می شود.

مواد شیمیایی مانند اسیدها، قلیا ها و برخی مواد شیمیایی دیگر مثل گاز اشک آور می توانند باعث سوختگی شیمیایی سطح چشم و آسیب قرنیه شوند. این آسیب ها می توانند باعث زخم، سوزش، درد و التهاب و در برخی موارد نابینایی فرد مبتلا شوند.

درمان: درجات خفیف تا متوسط سوختگی و آسیب را می توان به کمک قطره های استریل E-PRP و سرم اتولوگ درمان کرد اما موارد شدید جراحت ممکن است نیازمند اعمال جراحی ترمیمی مثل پیوند قرنیه باشد.